Маладзечанка ў Аўстраліі: у краіне кенгуру раніца пачынаецца ў 4:00

Першае пытанне, якое Кацярыне задалі сябры паля таго, як яна прыляцела на месца: “Ужо бачыла кенгуру і каал? Якія яны, сапраўдныя?”

– Амаль у першы дзень свайго падарожжа я папрасілася ў парк, які тут называецца “Дзікі свет”, – расказвае Кацярына. – Вельмі хацелася на свае вочы пабачыць кенгуру. А тут яны, аказваецца, зусім ручныя. Спакойна даюць сябе пагладзіць. Дзіўна было тое, што відаў кенгуру тут не менш за пяць: рудыя, паласатыя. Кенгуру, якія больш падобныя на мышэй, чым на кенгуру. 

А вось каалы аказаліся цяжкімі і гарачымі. І гладзіць іх можна толькі па спіне, таму што, калі дакранешся да іх галавы, яны могуць палічыць, што ты іх атакуеш, і накінуцца ў адказ. Такія неў­раўнаважаныя і агрэсіўныя гэтыя мілыя плюшавыя мядзведзікі. 

Кенгураціну замаўляюць толькі турысты

Аўстраліская кухня, прызнаецца Кацярына, нічым асаблівым не вылучаецца. Тут шмат звычайных кафэшак на кожным рагу, яшчэ больш сушы-бараў. Аўстралійцы любяць морапрадукты і садавіну.

Сказаць, што садавіна тут экзатычная, нічога не сказаць. Фрукты абсалютна непадобныя на нашы звыклыя апельсіны і бананы. Чаго варты толькі фрукт з шакаладнага дрэва. Ён пахне шакаладам, а смак нагадвае шакаладны пудынг. 
Бананаў тут тры розныя віды. 
– Мне асабіста больш за ўсё спадабаўся арэх макадаміі. Па-вар’яцку смачны!

Аўстралійскія грошы ў вадзе не мокнуць

Што датычыцца цэнаў, у пераліку на нашы грошы атрымоўваецца тое самае. 

Напрыклад, паўкілаграма сырога стэйка з кенгураціны каштуе дзевяць аўстралійскіх долараў (108 тысяч рублёў).

Адзінае, што заробкі аўстралійцаў непараўнальна большыя за беларускія.

Працуючыя жыхары Аўстраліі атрымоўваюць 40-50 тысяч аўстралійскіх долараў у год (1 аўстралійскі долар = 12 000 рублёў). 

– Грошы тут асаблівыя: яны не пэцкаюцца, не намакаюць і не мнуцца.

Рэжым дня: адбой у 21:00 

Сонца над Аўстраліяй заходзіць рана. Прыкладна ў гадзін пяць-шэсць. І цямнее так хутка, што не паспяваеш заўважыць гэта. 

Восем вечара для аўстралійцаў ужо ноч. У дзевяць вечара на вуліцах ціха і пуста – усе спяць.

Але і раніца тут пачы­наецца вельмі рана. У чатыры гадзіны вуліцы запаўняюцца людзьмі – аўстралійцы выходзяць на ранішнюю прабежку. 

Снедаюць яны кавай з пірожнымі, батонамі, булкамі. 

Ад гэтага і спартыўныя залы працуюць тут 24 гадзіны ў суткі. 

Жыхары Аўстраліі жывуць у адна і двухпавярховых дамах. Вышынныя толькі ў цэнтры. І гэта гасцініцы ці забаўляльныя цэнтры для турыстаў.

У гарадах створаныя ўсе ўмовы для інвалідаў. Паўсюль ліфты, спе­цыяльныя пад’ёмы. Тут пра інвалідаў думаюць і клапоцяцца. 

З бадзяжнымі жывёламі строга

У Аўстраліі зусім няма бадзяжных жывёл. Свайго хатняга гадаванца кожны гаспадар павінны зарэгістраваць, зрабіць прышчэпку. Калі жывёліне спаўняецца паўгода, яе лягчаюць. 

Калі сабака раптам збягае з дому, яго ўсыпляюць. Таму што жывёла нявыхаваная і можа быць небяспечнай. 

У кожным квартале ёсць спецыяльныя пля­цоў­кі для выгулу сабак. Тут жа стаяць місачкі, каб можна было папаіць жывёлу, і кранікі з вадой, каб яе набраць або памыць сабаку, які выпацкаўся. Таксама на кожнай пляцоўцы ляжаць спецыяльныя пакецікі, каб прыбраць за сваім гадаванцам.

Адным словам, сабакі тут – паўнавартасныя члены сям’і. І калі раптам хто ўбачыць, што ты ўдарыў свайго сабаку, тут жа выкліча паліцыю. На першы раз гаспадар заплаціць штраф, на другі жывёлу ў яго забяруць.

Аўстралія вельмі строгая краіна. 

Горад Голд Кост: прыязджайце глядзець на кітоў

Кацярына пасялілася ў горадзе Голд Кост, які месціцца на самым беразе акіяна. Узбярэжжа цягнецца ўздоўж акіяна 70 кіламетраў. Вада ў акіяне цёплая, каля 20 градусаў, і пясок тут дробны-дробны. Калі ходзіш па ім, адчуванне, што ступаеш па крухмале. І хрумсціць ён гэтак жа.

Горад Годл Кост унікальны тым, што з-за цёплай вады сюды прыплываюць кіты, каб нара­джаць і выхоўваць сваіх дзяцей. Турысты з усяго свету едуць, каб пагля­дзець, як кіціха вучыць плаваць сваіх кіцянят.