Я гаварыць сёння хачу і гаварыць буду доўга, папярэдзіў моладзь Часлаў Антонавіч.
Фота Аксаны Ярашонак.
А пасля ўстаў наперадзе калоны, што рухалася на плошчу да помніка.
А холад сапраўды больш напалохаў малыдых людзей, чым ветэрана. Школьнікаў і студэнтаў мясцовага каледжа даймалі лёгкія дрыжыкі, а Часлаў Антонавіч усё гаварыў, гаварыў…
Успамінаў, як у 1944 годзе яго прызвалі на фронт, дзякаваў за дапамогу і разуменне дырэктару школы, старшыні сельсавета, супрацоўнікам клуба і каледжа. А на заканчэнне выказаў упэўненасць, што і наступны Дзень Перамогі сустрэне разам з ільянцамі.
Старшыня ільянскага сельсавета Мікалай Русак і ветэран Часлаў Варславан.
Надвор’е відавочна не спрыяла масавым мерапрыемствам, але міні-канцэрт ля помніка ўсё ж зладзілі. Каб не быць зусім без песень, сказала супрацоўніца мясцовага клуба Ірына Івашанка.
Бессмяротны полк.
Артысты са школы і клуба праспявалі некалькі тэматычных песень для ветэрана і нешматлікіх холадаўстойлівых гледачоў.
Фота Аксаны Ярашонак
Удзельнікі свята.
Успаміны.
Святар і… піянеры.
Выступае адзіны ільянскі ветэран Часлаў Варславан.
Стася Радаванавіч зрабіла паштоўку для Часлава Варславана.
Фота Аксаны Ярашонак.
Фота Аксаны Ярашонак.
Ліза Барташэвіч спявае пра салдата Алёшу.
Фота Аксаны Ярашонак.
Ліза і Мікіта Барташэвіч з песняй Жураўлі.
